Als global agency werken we bij LEWIS vaak op internationaal niveau voor onze klanten. Dit houdt in dat wij met LEWIS-teams uit verschillende landen aan de slag gaan voor één specifieke klant. Vaak neemt één land de voortrekkersrol in de vorm van een hub en gaat ieder land de overkoepelende strategie implementeren rekening houdend met het medialandschap en de culturele gewoontes van het desbetreffende land.
België is vaak de vreemde eend in de bijt. Wij maken deel uit van de Benelux en het is me al opgevallen dat internationale klanten soms geen onderscheid maken tussen de drie landen, laat staan tussen België en Luxemburg. Dit zorgt weleens voor verrassingen. Al zie ik het als onze taak om onze klanten hierin bij te staan. Om het verrassingseffect te minimaliseren, zet ik de meest specifieke aspecten graag op een rijtje.
1. In België werken we in het Frans en in het Nederlands.
Het lijkt voor de hand liggend maar klanten staan er vaak niet bij stil dat we in twee talen werken. Dit houdt in dat wij een groot deel van het werk twee keer moeten doen. Hier moet dus rekening mee gehouden worden in de planning en in het budget.
2. Franstalige en Nederlandstalige journalisten vergen een andere aanpak.
De twee talen brengen culturele verschillen met zich mee. Nederlandstalige journalisten zijn bijvoorbeeld vaak losser in de omgang terwijl het bij Franstalige journalisten misschien iets langer zal duren om hun vertrouwen te winnen.
3. België heeft een klein, gefragmenteerd medialandschap.
In België zijn er minder media dan in de omringende landen. We hebben met name veel minder vertical media. Ik kan het aantal keren dat onze Belgische resultaten vergeleken werden met die van omringende landen, niet meer op één hand tellen. Qua aantal zullen we het zelden halen van onze collega’s maar ik durf wel te stellen dat we het goed maken met kwalitatieve artikels. Een grondige mediakennis en een aanpak op maat zullen hier het verschil maken.
4. Nederlandstalige en Franstalige journalisten hebben andere referentiekaders.
Belgische Nederlandstalige journalisten kijken vaak naar elkaar en in mindere mate over de grens naar onze Noorderburen terwijl Franstalige journalisten heel vaak naar de Franse media kijken. Het beste voorbeeld is de recente lancering van LN24, de eerste Belgische continue nieuwszender die zelfs bekende nieuwsankers in Frankrijk is gaan halen voor één van hun praatprogramma’s. Gezichten die in Vlaanderen totaal onbekend zijn maar die heel familiair zijn voor het Franstalig publiek. Dit is trouwens ook de reden dat er niet veel bekende Walen/Brusselaars zijn terwijl we in Vlaanderen wel een cultuur van BV’s (Bekende Vlamingen) hebben.
5. Luxemburg is een apart land die veel gelijkenissen vertoont met België.
In Luxemburg worden er drie talen gesproken. Met name Frans, Duits en Luxemburgs. Het medialandschap is nog beperkter dan in België maar ook daar leert de ervaring ons dat een gerichte aanpak, mooie resultaten kan opleveren.
Overweegt u om de Belgische markt te betreden? Aarzel niet om ons te contacteren. Onze teams zijn echte Belgische teams met Vlamingen, Brusselaars en Walen die bovenstaande nuances perfect beheersen en die getraind zijn om bedrijven hier in te begeleiden met het oog op succesvolle resultaten.
