Doping. Europeanen hebben het wielrennen, Amerikanen het honkbal. Afgelopen maandag werd de Amerikaanse Major Baseball League voor de zoveelste keer opgeschrikt door een enorm dopingschandaal. Het grootste slachtoffer dit keer is de best verdienende speler van de competitie: Alex Rodriguez. Hij kiest een opmerkelijke strategie: hij ontkent niet het gebruik van doping, maar vecht zijn straf wel aan. Een PR-strategie die hem maar weinig goodwill op lijkt te leveren. Terecht?
Kort de feiten: dertien honkballers zijn afgelopen maandag geschorst omdat ze verdacht worden van het kopen van prestatiebevorderende middelen bij een kliniek in Florida. De grootste naam daartussen: Alex ‘A-Rod’ Rodriguez, sterspeler bij de New York Yankees. Volgens Forbes verdiende hij dit jaar een slordige dertig miljoen dollar. Tot nu toe. Waar de overige twaalf honkballers geschorst werden voor de duur van vijftig wedstrijden, moet A-Rod liefst 211 wedstrijden vanaf de tribune bekijken. De langste schorsing ooit uitgesproken in de historie van de MBL.
De schorsing van Rodriguez valt mede zo hoog uit omdat hij zou hebben dwarsgelegen bij het onderzoek naar zijn dopegebruik. Dinsdag betrad hij echter gewoon het veld bij de wedstrijd van zijn club tegen de Chicago White Sox. Rodriguez heeft namelijk besloten zijn schorsing aan te vechten. En zolang die procedure loopt, mag hij gewoon deel blijven nemen aan de competitie.
De strategie van Rodriguez is opmerkelijk: hij gaat in beroep tegen zijn schorsing, maar ontkent niet de reden van die schorsing. In een persconferentie voorafgaand aan de wedstrijd van dinsdag, verklaarde hij gebruik te willen maken van de mogelijkheid die hij als Amerikaan heeft om tegen een uitspraak in beroep te gaan: “I’m fighting for my life. I have to defend myself. If I don’t defend myself, no one else will.”
Rodriguez hengelt met zijn strategie en persconferentie expliciet naar de sympathie van het publiek. Want zoals iedere sporter is hij gebaat bij populariteit onder het publiek. Zodra het publiek zich van hem afkeert, zal het niet lang duren voordat ook sponsors hun handen van hem aftrekken. Kijk bijvoorbeeld naar de val van Lance Armstrong en Tiger Woods, na hun ontmaskering als respectievelijk dopingzondaar en vrouwenjager.
Alex Rodriguez probeert dit voor te zijn, maar lijkt niet helemaal te slagen in zijn opzet. Niet alleen waren de commentaren op zijn persconferentie voor een deel vernietigend (zie bijvoorbeeld dit artikelop PR Daily), ook het publiek lijkt zich af te keren van de sterhonkballer. Tijdens de wedstrijd van dinsdag werd Rodriguez uitgefloten en waren er spandoeken waarmee fans hun ongenoegen lieten blijken.
De hoon die Rodriguez’ strategie ten deel valt, lijkt dus terecht. Blijft natuurlijk de vraag wat wel de beste manier voor een sporter is om met een beschuldiging van dopinggebruik om te gaan. De meest effectieve methode lijkt toch nog steeds: er niet aan beginnen.