GREXIT: WE HOREN HET WEL ALS JULLIE ERUIT ZIJN!

De burgeroorlog in Syrië en de wandaden van IS domineerden nog niet zo heel lang geleden de voorpagina’s, maar momenteel hoor je weinig over deze onderwerpen. Vreemd? Nee. De situatie is niet echt verbeterd en zijn niet echt nieuwe ontwikkelingen. Geen nieuwswaardig nieuws dus. Maar waarom wordt er dan nu zoveel geschreven over Griekenland? Griekenland, je weet wel, dat prachtige land in Zuidoost-Europa bestaande uit het zuidelijkste deel van het Balkanschiereiland en een groot aantal eilanden. Een populaire vakantiebestemming, maar vergeet niet om cash geld mee te nemen. Ik dwaal af. Op dit moment wordt het nieuws gedomineerd door Griekenland. Het land verkeert in grote financiële problemen en balanceert aan de rand van de afgrond. Als Griekenland niet tot een akkoord komt met Brussel over nieuwe financiële steun wordt de kans op een Grieks faillissement of een Grexit groot. What’s new? Dit nieuws domineert al wekenlang, of beter maandenlang het nieuws.

Het begint een beetje te lijken op een verslag van een kabinetscrisis. Die hebben we in Nederland een behoorlijk aantal gehad en elke keer zien we hetzelfde beeld: de hele nacht wordt door journalisten bij een deur gepost om niks te willen missen van… niks! Of de berichtgeving tijdens een verkiezingsdag; er is de hele dag niet veel meer te melden dan het opkomstpercentage op dat moment, maar iedereen wil toch de hele dag over de verkiezingen berichten. De Griekenlandcrisis heeft alle ingrediënten voor een lange periode van non-nieuws-gijzeling: de uitkomst is erg belangrijk (verlaat Griekenland de euro of niet? Komen ze er weer bovenop?), het is complexe materie (welke journalist kan nog duiden waar de onderhandelingen over gaan?) en het duurt een hele tijd voordat Tsipras en Merkel cum suis eruit zijn. Terwijl ik het nieuws over Griekenland lees, vraag ik me wel eens af waarom journalisten dit doen. De berichtgeving beperkt zich vaak tot ‘het lijkt dat ze eruit komen’ en ‘toch niet’. Is het nu echt zo dat lezers op dit moment al het nieuws over een Griekenland ‘vreten’? En dat als je niet over elke scheet (of kus) schrijft, ze dan naar de concurrent gaan? Waarom laten we ze niet even rustig onderhandelen, en horen we het wel als ze eruit zijn? Hoe kan het dat het kleinste detail over Griekenland wordt uitgelicht maar dat de vernietiging van een eeuwenoud stuk erfgoed door IS nauwelijks (meer) de krant haalt? Komt dit doordat iedereen elkaar maar napraat in de angst om achter te blijven? Misschien is de manier van berichtgeving aan het veranderen. Na een tijdje is nieuws geen nieuws meer, maar willen we nog steeds informatie over het onderwerp tot ons nemen. Als ik naar mezelf kijk: ik heb een gezonde interesse voor financieel-economisch nieuws en ik vind het handig dat nieuwssites dossiersaanleggen om mij te laten begrijpen wat er aan de hand is. Ze gaan uitleggen hoe iets gebeurd is en wat mogelijke oplossingen zijn voor het probleem. Nieuws over een bepaald onderwerp komt dus in een soort verdiepingsfase terecht waarin journalisten op zoek gaan naar duiding en die vinden bij experts. Er zit één voordeel aan zo’n doorsluimerend nieuwsonderwerp: hoe langer journalisten over een onderwerp moeten schrijven dat geen hard nieuws meer oplevert, des te meer ze zullen gaan duiden. Dat biedt voor PR-professionals weer mogelijkheden voor newsjacking. Of dwaal ik nu weer af?