Hij ziet in (in de VS) zelfs het tegenovergestelde gebeuren: dat journalisten populaire bedrijfsblogs nodig hebben om meer pageviews te krijgen. Is dat de omgekeerde wereld, of wat? Foremski redeneert als volgt.
- Journalisten worden afgerekend op het aantal pageviews van hun artikelen.
- Daardoor zullen ze niche-onderwerpen laten liggen en zich met name richten op populaire thema’s die veel lezers trekken.
- Het gevolg: journalisten en bloggers gaan elkaar napraten (een me-too medialandschap).
- De rol van de PR-consultant verandert hierdoor: het gaat niet meer om het pitchen van een goed verhaal bij een journalist, maar om het bewegen van een community. PR houdt nu in dat je een artikel onder de aandacht kunt brengen bij de groep fans en volgers die je hebt opgebouwd.
- Journalisten willen maar al te graag tappen uit dat community-vaatje. Een populaire bedrijfsblog die verwijst naar een artikel in de traditionele media is een mooie manier om meer pageviews te krijgen.
Wat ik al zei: de wereld op zijn kop. En tegelijkertijd zo zwart-wit dat het niet klopt – zeker nu nog niet. Natuurlijk gedraag je je als bedrijfsblogger meer dan ooit als uitgever of journalist (volgens het brand journalism-credo Every Company = a Media Company). Natuurlijk zet dat de verhouding tussen journalisten en PR-professionals op zijn kop. Maar laten we vooral de journalist niet wegzetten als iemand die de gratie van PR nodig heeft om zijn verhalen nog gelezen te krijgen. Zo schrijnend is het nu weer niet.
