Negen jaar geleden bedacht ‘wetenschapper’ (slechts zijdelings verbonden aan Cardiff University) Dr. Cliff Arnall de volgende formule om de meest deprimerende dag van het jaar te bepalen:
(W + D – d) x T^Q) / (M x N)
W = Weer d = Schuld T = Tijd sinds kerst Q = Tijd sinds het verbreken van onze goede voornemens M = De mate van demotivatie N = De urgentie om daar iets aan te doen. Als je de formule leest, is één van de eerste vragen: hoe kan Blue Monday voor iedereen op dezelfde dag vallen? Alleen W, d en T zijn voor iedereen gelijk. De rest is niet alleen verschillend van persoon tot persoon, maar ook volslagen onmeetbaar. Verder:
- D wordt niet eens gedefinieerd in het persbericht
- Laat staan de eenheden
- Waar is de rechterkant van de vergelijking? Bijvoorbeeld ‘>300’ of ‘=datum’?
Waarom werd de formule dan toch bedacht en de dag uitgeroepen? Simpel: Arnall leende zijn concept uit aan Sky Travel, die in deze donkere tijd in januari (als veel mensen hun vakantie boeken) graag in de media kwam. Zo doorzichtig als wat, natuurlijk; maar toch werd het ‘opgepikt’. En niet alleen in 2005 in Engeland, maar élk jaar sindsdien en ook ver buiten Engeland. En ook elk jaar roepen we weer met zijn allen dat Blue Monday een marketingtruc is en vragen we psychologen om dat te bevestigen. Natuurlijk is het een truc. Maar het wordt nog erger. Arnall werd door de kritiek op zijn geesteskindje (lees vooral deze tirade in de Guardian) niet van zijn stuk gebracht, maar leek er alleen maar door te worden aangemoedigd. Later bedacht hij, eveneens samen met Sky Travel, een formule voor het perfecte lange weekend. Echt? Ja, echt.
(C x R x ZZ) / ((Tt + D) x St) + (P x Pr) >400
Tt = Reistijd D = Vertraging C = Tijd die wordt gespendeerd aan culturele activiteiten R = Tijd die wordt gespendeerd aan ontspanning ZZ = Tijd die wordt gespendeerd aan slapen (laat deze even op je inwerken) St = Stress-tijd P = Tijd die wordt gespendeerd aan het inpakken Pr = Tijd die wordt gespendeerd aan voorbereidingen Ook weer in The Guardian wordt deze formule genadeloos gefileerd. Kijk eens naar (PxPr) bijvoorbeeld: hier wordt tijd met tijd vermenigvuldigd. Stel dat je 10 uur doet over het inpakken en 40 over de voorbereidingen, dan heb je al meer dan 400 uur – een perfect weekend dus. Sterker nog: als je thuisblijft, dan is je reistijd nul en je weekend dus eindeloos goed (want delen door nul levert oneindig op). Sheldon zou wel raad weten zo’n pseudo-wetenschappelijk verhaal, maar het blijft fascinerend hoe we elk jaar weer worden overspoeld in de media door berichten over een dag die op dit soort aannames is gebaseerd.
P.s. Het moet worden opgemerkt dat de kwantumtheorie van toepassing is op dit verhaal: alleen al door het fenomeen Blue Monday te observeren en er over te schrijven, veranderen we haar eigenschappen. Immers, zowel Blue Monday als Sky Travel worden hier toch maar weer genoemd, in relatie tot elkaar.
