Vrouwen doen er volgens onderzoek veertien jaar langer over om hetzelfde salarisniveau te bereiken als mannen. Dat is best schokkend, als je je bedenkt dat een carrière zo’n veertig jaar duurt. Veertien jaar is ongeveer een derde daarvan. Als dat geen onrecht en onderwaardering van talent is. Het wordt helemaal wrang als je bedenkt dat twee op de drie PR-professionals vrouw zijn, zoals we eerder al konden lezen in de bijdrages van mijn collega’s Katy en Miek. En toch maken mannen dus sneller carrière en komen ze hoger op de carrièreladder. Hoe is dat mogelijk? Rolpatronen die we al in onze jeugd hanteren, spelen daar een grote rol in. Sheryl Sandberg, COO bij Facebook, zette dat mooi uiteen in haar TEDTalk over waarom we – in het algemeen, dus niet alleen de PR-industrie – te weinig vrouwelijke leiders hebben. Vrouwen onderschatten hun eigen capaciteiten, stelt zij. Ze zijn onzekerder terwijl ze net zo goed, of misschien wel beter zijn. Ze durven hun eigen successen niet te claimen, maar zijn geneigd die toe te schrijven aan geluk of aan anderen. Wanneer mannen succesvol zijn, durven zij zichzelf wel een schouderklopje te geven en zich het succes toe te eigenen. Mannen en vrouwen kijken dus anders naar zichzelf. Het zaadje voor dit verschil wordt al op jonge leeftijd geplant. Meisjes worden als bazig bestempeld wanneer ze de leiding nemen. Een jongen niet. Een jongen zal in zo’n geval eerder assertief worden genoemd; van hem wordt het verwacht. Als we volwassen zijn, is dat verschil niet ineens verdwenen. Daarom worden vrouwen in leiderschapsposities vaak neergezet als ‘onaardig’. Er zijn overigens nog veel meer bijvoeglijke naamwoorden die alleen worden gebruikt om vrouwen negatief te omschrijven, laat dit artikel uit de Telegraph zien. ‘Ambitieus’ bijvoorbeeld. Bij vrouwen heeft dat een negatieve bijsmaak. Allemaal woorden die bijdragen aan onjuiste stereotyperingen van vrouwen. Een andere oorzaak voor het tekort aan vrouwelijke leiders is volgens Sheryl dat vrouwen vaak vanwege toekomstig moederschap bepaalde carrièrepaden al niet meer inslaan voordat ze überhaupt een kind hebben gekregen. Met een kinderwens in het achterhoofd, laten ze kansen schieten omdat ze ervan uitgaan dat ze later toch meer ruimte en tijd moeten scheppen voor hun gezin. Wat hier ook niet bepaald aan bijdraagt, is dat de maatschappij meer druk op mannen legt om carrière te maken en succesvol te zijn. Een parttime werkende man wordt in lang niet alle sectoren voor vol aan gezien. Bovendien zijn mannen in de meeste gevallen nog de kostwinner van het gezin. Dit wordt misschien ook wel in stand gehouden door de salarisverschillen. Maar hoe je het ook wendt of keert, ook mannen zouden eigenlijk een keuze moeten hebben hoe zij hun werk en thuissituatie combineren. Het is niet altijd gemakkelijk om werk en een gezin te combineren (en ik spreek uit ervaring), maar dat wil niet zeggen dat we niet samen zouden moeten proberen om meer balans te krijgen tussen mannen en vrouwen. Is het niet voor onze generatie, dan is het wel voor de generaties hierna. Bij LEWIS doen we hier in ieder geval goed ons best voor. In Nederland werken vier van de vijf papa’s 32 of 36 uur. Van de 28 LEWIS-kantoren wereldwijd worden er maar liefst twintig door vrouwen geleid. Hebben jullie voorbeelden van andere bedrijven die ook een actief beleid voeren op een betere balans op de werkvloer? Laat het ons weten in de comments.
September 3, 2014
