De vinkjes zouden ervoor moeten zorgen dat consumenten in één oogopslag een gezondere voedingskeuze kunnen maken. De groene en blauwe vinkjes zijn echter verwarrend en bovendien test de stichting alleen producten waarvoor bedrijven betalen. Niet zo gek dat de Consumentenbond en vele anderen van het keurmerk af willen. Het feit dat de Consumentenbond officieel bezwaar maakt tegen het vinkje, versterkt niet echt het imago van de voedselindustrie. En dat is al niet al te best.
Onderzoek vaak gekleurd of onvolledig
Mensen maken hun voedingskeuzes op basis van informatie die ze over producten krijgen. De grote vraag is echter of die informatie wel klopt. Dat bevestigt de verwarring die de vinkjes veroorzaken. Daarnaast worden steeds opnieuw onderzoeksresultaten naar buiten gebracht over voedingsmiddelen. Wat vijf jaar geleden een goede keuze was, hoef je volgens de nieuwste studies nu niet meer in je winkelmandje te leggen. Bovendien blijkt ook nog dat studies naar gezonde voeding tot nu toe vaak onvolledig of gekleurd waren, maar ze hebben wel een impact op wat wij dagelijks eten.
De onderzoekers geloofden toen volledig in hun eigen gelijk en waren in hun optiek dus ‘eerlijk’. Pas jaren later blijkt de ‘waarheid’ over de mate van gezondheid anders dan zij toen dachten. Zelfs wetenschappers zitten er blijkbaar weleens naast, hoe moet de consument dan weten wat ze moeten vertrouwen?
Dieetgoeroes met een eigen visie
Of wat denk je van goedbedoelde adviezen van self named dieetgoeroes zoals Rens Kroes? De ophef rondom het septembernummer van Allerhande waarin Kroes gezondheidstips gaf die niet echt betrouwbaar bleken te zijn en de rectificaties die volgden, had de Appie vast kunnen missen als kiespijn. Het resultaat van al deze verwarrende en tegenstrijdige informatie: we zijn voedselanalfabeten geworden. We weten niet meer wat goed voor ons is.
Op zoek naar een reddingsboei, vertrouwden veel consumenten op de informatie die te vinden is op verpakkingen. Een pak met daarop een plaatje van sappige sinaasappels met daarbij de kreet ‘rijk aan vitamine C!’ zal wel een gezonde keuze zijn. Dat het sinaasappelsap waarschijnlijk niet van het sappige fruit op de verpakking is gemaakt en het de zoete smaak te danken heeft aan een lading suiker, beseften velen niet. Inderdaad ‘vertrouwden’ en ‘beseften’. Nog geen kwart van de mensen gelooft tegenwoordig namelijk nog dat voedingsbedrijven eerlijk zijn over de ingrediënten in hun producten.
Wat moeten bedrijven in de voedselindustrie doen om het vertrouwen van consumenten terug te winnen?
Maak geen valse beloftes
Niemand zit te wachten op onduidelijke vinkjes, moeilijke termen en vage beweringen. Communiceer dus helder en duidelijk en beloof niks dat je niet of nauwelijks waar kunt maken. Voldoet het product met veel moeite nog maar net aan de eisen om ‘een bron van vezels’ te zijn? Dan is het niet slim om dit toch als selling point op de verpakking te zetten. Dit is waarschijnlijk niet het sterkste punt van het product.
Wat is wél het sterkste punt? Leg hier je focus op en communiceer dit. Is het product niet gezond? Communiceer dit dan niet.
Mona is hier een goed voorbeeld van. Hoe graag we het ook zouden willen, we weten allemaal dat de drillerige puddingen van Mona nou niet bepaald gezond zijn. In plaats van een aantal marketeers hun hersens te laten kraken op een manier op het toch semi-gezond in de markt te zetten, laat Mona het topic gezondheid links liggen. Pudding is een verwenproduct. Áls je dan besluit om jezelf een keer te verwennen en iets lekkers te nemen, doe het dan goed en kies voor Mona. Want Mona, daar word je blij van. En dat worden consumenten ook van eerlijke informatie.
