Er wordt terloops nog even een wet naar je hoofd geslingerd, inclusief een hoop imponerende cijfertjes en dat resulteerde in een overstroomde tijdlijn. En dat terwijl dit bericht in 2014 al werd ontkracht, mede door een échte jurist. Waarom blijven ‘we’ steeds weer trappen in dergelijke digitale bedotterij?
Voor wie het gemist heeft, en dat kan bijna niet is hier de tekst, inclusief advies wat iedereen zou moeten doen om ervoor te zorgen dat je veilig uit de handen blijft van het privacyverslindende Facebook:
Dat die enkele oudtante, volwassen in de tijd van kettingbrieven met wat cakebeslag, hierin mee gaat, snap ik nog. Het bericht oogt beter en betrouwbaarder dan e-mails van Nigeriaanse loterijen, maar het lijkt mij dat onze generatie beter zou (moeten) weten.
Jongeren smijten niet graag met persoonsgegevens
Toch viel het op dat ook jonge mensen, mensen die ik als intelligent en bij de tijd beschouw, de update massaal begonnen te plaatsen. De grote vraag is: waarom?
Het antwoord kan liggen in het vertrouwen dat jongeren in Facebook en andere platformen heeft. Slechts een op de vijf jongeren (20 procent) zegt Facebook zijn of haar persoonsgegevens toe te vertrouwen. Twitter krijgt ook weinig vertrouwen (24 procent), net als Google (34 procent), blijkt uit een maandag gepubliceerd onderzoek van JijVandaag, het jongerenpanel van het tv-programma EenVandaag. Het onderzoek is gehouden onder ruim elfhonderd jongeren tussen de 12 en 24 jaar.
Jongeren vertrouwen sociale media dus nauwelijks. Is dat geen ramp voor ons vakgebied en voor de campagnes die we draaien? Ik denk dat het iets is om zeker rekening mee te houden. Iedere ‘stap’ of ‘effort’ die mensen moeten doen waarbij ze daadwerkelijk het gevoel krijgen iets van hun privacy in te leveren is er één te veel. Volgens het onderzoek is de meerderheid bezorgd over hun privacy. Dat is nuttige kennis als je campagnes bedenkt voor social media, omdat je hier dus wel rekening mee moet houden als je een grote groep wilt bereiken. Blijf dus ver weg van winacties waarbij je alles wilt weten van de persoon. Houd het laagdrempelig, passend bij de doelgroep en zo eenvoudig mogelijk.
Zijn mensen dan echt opeens zo bang?
De meerderheid heeft zorgen als het gaat over privacy, de jongeren zijn dus bewust van wat er met persoonlijke gegevens kan worden gedaan, maar blijven Facebook wel gebruiken en hopen met het kopiëren van de tekst van de jurist om hun gegevens te beschermen. Ergens strookt dat niet met elkaar. Ik vraag me daarom sterk af of mensen echt opeens zo bang zijn, of dat er een andere reden is om die hoax verder te verspreiden. Ik denk niet dat mensen opeens oprecht ‘geloven’ in het verhaaltje over de jurist. Juist reacties zoals hieronder zie ik massaal verschijnen.
Mensen zijn liever lui dan moe. De tekst is immer snel gekopieerd en ‘baat het niet, dan schaadt het niet’. Ook al weten ze niet eens of het wel waar is wat ze zien of horen, jongeren nemen niet de moeite om dieper in de materie te duiken om het tot op de bodem uit te pluizen. Het lijkt erop dat de jongere generatie niet goedgeloviger is dan eerdere generaties, maar in dit tijdperk waarin alles vlug moet, ontbreekt de tijd/moeite om het uit te zoeken.
Ergens kan dit gevaarlijk zijn als mensen niet meer voor zichzelf leren denken en alles maar klakkeloos kopiëren, maar van de andere kant: het kopiëren betekent niet per definitie dat ze het ook meteen geloven. Hoaxen zoals deze worden vaak meteen door andere gebruikers in perspectief geplaatst en dat is dan ook de kracht van sociale media.
