Een deel van deze prikkels is broodnodige informatie en de rest zou me vooral moeten inspireren. Althans, dat is de bedoeling als ‘creative professional’. Maar zo makkelijk is het niet in deze tijd van ‘information overload’. En ik herken het, behalve als ik op de fiets zit.
Graag spring ik aan het einde van de dag op mijn racefiets. Om van kantoor naar huis te fietsen. Een paar uur alleen, om de dag af te sluiten en mijn gedachten te ordenen. Vaak heb ik aan het einde van zo’n rit een blogpost klaar in mijn hoofd of weet ik ineens wat dat ene voorstel nog miste. En daar is een verklaring voor.
Information overload
Onze creativiteit kan overal en altijd geprikkeld worden. Of het nu de wereld om ons heen is of alle online content die op ons afkomt. En voor iedereen die net als ik ‘iets’ met creativiteit doet, is dat essentieel voor je werk maar ook een valkuil. Want te veel prikkels komt het resultaat zelden ten goede.
In ‘Too Fast To Think’ onderzoekt Chris Lewis hoe we die teveel aan prikkels kunnen voorkomen. Want, zo stelt hij, het voorkomen van deze ‘information overload’ zou een prioriteit moeten zijn voor iedereen die behoefte heeft aan creativiteit. Chris Lewis ging onder andere in gesprek met Alasdair Coles, docent neuro immunologie aan de universiteit van Cambridge.
Coles stelt dat er twee psychologische fases zijn als het gaat om informatie – een waarin we informatie delen en een waarin we louter informatie tot ons nemen. Maar in de huidige tijd zijn we terecht gekomen in een fase waarin we vooral bezig zijn om informatie te zenden. Met zoveel output en het delen van ideeën, kom je tijd te kort om überhaupt inspiratie op te doen. Dus is het zaak om momenten op te zoeken waarin je voor jezelf tijd en ruimte creëert om informatie en inspiratie op je in te laten werken. Een moment waarin deadlines en andere informatie buitengesloten worden.
Getting Ready to Write
Dat moment zoek ik onbewust op als ik op de fiets zit, maar kan ieder ander ook op een andere manier vinden. Het gaat erom dat je voor jezelf een moment vindt waarin alles op zijn plek valt. Schrijfster Diane Ackerman noemt dit Deep Play; dat ene moment waarop alles duidelijk wordt, je wild enthousiast raakt en je eigenlijk in een soort wakkere staat van trance terecht komt waarbij je niet kunt wachten om iets te creëren.
Schrijver Christopher Morley beschrijft het in mijn geval iets pakkender in zijn essay ‘Wheels on Parnassus’ (voorbode van zijn eerste boek ‘Parnassus on Wheels’). Hij vindt op de fiets dat moment waarop hij stelt ‘ready to write’ te zijn. De indrukken van de dag vallen op hun plek en gaan met zijn gedachten aan de haal. Niet veel later kan hij niet wachten om zijn verhaal op papier te zetten. Hetzelfde had ik met deze blogpost.
“An odd feeling comes sometimes to a writer who has long carried in the knapsack of the mind some notion that he was to put in ink. It is a sensation I can only describe as Getting Ready to Write. Those phantoms of imagination, so long halted frozen in mid-gesture, begin to show marks of animation.”
