Kort na de verschijning van het rapport volgde columnist Elma Drayer met een pittige reactie op het onderzoek in de Volkskrant. Ze bestempelde Nederlandse vrouwen hierin als sneue slachtoffers van hun geloof in sprookjesland. Vrouwen die ten onrechte geloven dat hun – beoogde – partner nimmer van de ladder zal donderen, werkloos raakt, ernstig ziek wordt of ervandoor gaat met een jong kippetje. Met andere woorden: vrouwen kunnen gerust minder gaan werken, zolang de hoofdkostwinnaar het geld maar binnen blijft brengen. Het gevolg is dat anno 2017 krap de helft van de volwassen vrouwen (54 procent) op eigen benen kan staan.
Vrouwen leven niet in een droomwereld
Als vrouw die werkzaam is in een door vrouwen gedomineerde wereld (de communicatiebranche) zie ik het toch net iets anders dan Elma Drayer. Ik denk niet dat vrouwen in een droomwereld leven en zich alleen maar blindstaren op hun partner. Volgens mij spelen er andere zaken mee.
Zo heb ik vriendinnen die werken in een kapsalon, in de interieurverzorging, bediening, de zorg of het onderwijs. In deze branches is het heel normaal dat je begint met een aantal uren, en niet meteen een fulltime dienstverband krijgt. Hier werken dus jonge vrouwen in deeltijd omdat ze niet meer uren kunnen krijgen, niet omdat ze lui zijn of het wel goed vinden zo.
Bewuste deeltijdwerkenden
Ook heb ik vriendinnen die bewust kiezen voor minder uren, maar die het lagere salaris dat erbij hoort ook voor lief nemen. Ze gaan goedkoper leven en kunnen prima rondkomen. Dit zijn dus bewuste deeltijdwerkenden. Ze kiezen voor een work-life balance en krijgen het toch voor elkaar om financieel onafhankelijk te zijn.
En inderdaad ken ik ook wel een aantal luie prinsessen. Zij gaan ervanuit dat de partner het geld binnen brengt en ze vinden het verder wel prima. Lekker veel tijd voor jezelf. Maar geloof me: die zijn in de minderheid.
Het is normaal om minder te werken
Het grootste ‘probleem’ is dat het hier gewoon geaccepteerd is. Je mag hier als vrouw minder werken, het is normaal. Als je als vrouw zegt dat je drie dagen per week werkt zal niemand daar raar van op kijken. Vrouwen voelen dus veel minder dan mannen de druk om een carrière te maken en fulltime te werken. De maatschappij verwacht het niet van ze.
Als vrouw heb je eerder wat uit te leggen als je wel full-time werkt en veel van huis bent. Zo heb ik dat zelf ervaren. Mensen zijn nu eenmaal kuddedieren en iedereen voldoet graag aan de gangbare norm. Zolang het merendeel dus nog in deeltijd werkt, blijft dat de norm. Dus waarom zou je anders willen zijn?
Financieel onafhankelijk worden en blijven
Op één vlak ben ik het wel roerend met Elma eens, en dat is dat ik vind dat vrouwen toch echt moeten proberen om financieel onafhankelijk te zijn en blijven. Iedereen in Nederland moet zorgen dat hij kan rondkomen. Afhankelijk zijn van iemand anders om je geld binnen te brengen, lijkt me niet verstandig.
Als je dan tijdelijk een stapje terug doet voor kinderen of gezin, of voor je eigen persoonlijke balans, zorg dan voor een baan waar je eventueel nog meer uren kunt krijgen, als je persoonlijke situatie verandert.
De 40-urige werkweek is niet zaligmakend en geen must. Je eigen boontjes kunnen doppen wel.
