Blij verrast was ik, toen Freek Janssen van LEWIS aan me vroeg of ik een gastblog wilde schrijven op zijn blog. Ik ben blij met de houding van bureaus als LEWIS. Open en niet bang voor de concurrentie. Mensen van LEWIS zijn regelmatig bij evenementen van ons aanwezig geweest. Daar zijn ze niet de enige in, maar ze zijn wel een van de weinigen.
En dat stelt me soms best teleur. Want we zijn weliswaar elkaars concurrenten. We hebben elkaar ook keihard nodig. Om onze branche en discipline te vertegenwoordigen. Voor de trots op ons vak én voor de vakinhoudelijke ontwikkeling van Public Relations. Een onderwerp als meetbaarheid zal hoog op de agenda staan van veel PR-bureaus. Toch kwam er weinig reactie op artikelen over de “Barcelona Principes”. Ik was daar destijds nogal verbaasd over en vroeg mezelf af of ik ze niet mateloos overschatte.
Totdat ik aan mocht schuiven bij een diner met allemaal PR-directeuren. Daar zat ik dan. Als toen 30-jarig-PR-directeur-groentje. En wat schetste mijn verbazing ? Vele bureaus waren volop bezig met het implementeren van de Barcelona principes. Op zichzelf goed nieuws. Maar waarom is iedereen zelf het wiel aan het uitvinden? Om de eerste te kunnen zijn? Om te kunnen profiteren van de publiciteit rondom de eerste cases? Het zou kunnen. Waarom niet wat meer openheid? Waarom niet meer oproep tot discussie ? Ik zal eerlijk toegeven dat ik ook niet precies weet hóe het zou moeten. Wanneer je de Barcelona principes goed toepast, dan zul je veel gevoelige informatie verwerken. Maar laat ik maar beginnen met het onderwerp op de agenda te zetten.
En waar kan dat beter dan op de blog van een concurrent. LEWIS: bedankt voor het podium. Ik hoop dat deze blog de opmaat is tot een mooie discussie.
